...

               
                                         you are very much here
                                         and everywhere
                                         I am lost here and everywhere

                                         I in the I called I
                                         refuses to flow further
                                         wants to make a stop at the last point of turning
                                         someone at the banks waving the flag
                                         the flag in the colour of love
                                         beckoned to the abysmal depth
                                     
                                         to flow is the course of nature
                                         the I in the I called I
                                         refuses to flow further
                                         a course of nature of course!
                                         to stop is to pool up
                                         to submerge what is in and around
                                         drowned are the buds, flowers and plants
                                         drowned are the men and women

                                          centuries later...
                                          a passerby stumbles upon a fossilized foot print
                                          tracing the antiquity of a submerged village
                                          on the banks of an otherwise calm stream
                                          changing the course of nature
                                           it had reclined on the banks
                                           in the time immemorial. 

He, she and the seashore

He wrote her name on the wet sand

She quipped: waves will wipe that out

It is not eternal

There came a huge wave to gulp her name

She giggled

She wrote his name on the wet sand

He taunted: waves will wipe that out

It is not eternal

Why should I go alone?

Come along, lets both meet at the womb of the ocean

And, that is eternal, she said

There came a huge wave to gulp his name…

Corners of his eyes were wet.

-prajna 

ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಕನಸು

ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಕನಸಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಬಂದರೆ..
ಏನಾಗುತ್ತೆ ಮಹಾ ಹಾರುವುದನ್ನ ಕಲಿತಿಯಾವು
ಹಾರಿಯೂ ಹೋದಾವು.
ದೀಪ ಹಚ್ಚುವ ವೇಳೆಗೆ ಬಂದುಬಿಡಿ ಎಂದರೆ ಬಂದಾವೆ?
ಎದೆಯ ಗೂಡೊಳಗೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು ಬೆಚ್ಚಗಿಟ್ಟಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಅವು ನನ್ನವು
ಬಲಿತ ರೆಕ್ಕೆಯ ಜೊತೆಗೆ ನಂಟಿನ ಅಂಟೂ ಕಳಚಿ 
ಹಂಗು ಹರಿದು ಹಗುರಾಗಿ 
ಒಂದಿದ್ದದ್ದು ಎರಡಾಗಿ ಮೂರಾಗಿ ಆರಾಗಿ ಮೂಲ ಮರೆಯಾಗಿ, ಮಾಯೆಯಾಗಿ
ಛೇ ಬಿಡಿ, ಅವು ಹಾರುವುದಕ್ಕೆಂದೇ ಕಂಡ ಕನಸುಗಳು
ಗೂಡೊಳಗೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಅನರ್ಥವಾಗುತ್ತಿತ್ತು
ಇರಬೇಕಪ್ಪ ಇನ್ನೊಂದಿಷ್ಟು ಕನಸುಗಳು 
ಅವಿತಿಟ್ಟು ಮೌನಕ್ಕೆ ಕಾವಾಗಿ ಎದೆಯ ಗೂಡೊಳಗೇ ಬಿರಿದು
ಅರಳಿ, ಕಣ್ಣೊಳಗೆ ಕಂಪ ಸೂಸಿ ನನ್ನೊಂದಿಗೇ ಇರುವ ಹಾರಲಾರದ ಕನಸುಗಳು!

-ಪ್ರಜ್ಞಾ 

ದ್ವಾರಪಾಲಕ

ದೇವರಿಲ್ಲದ ಗುಡಿಗೊಬ್ಬ ದ್ವಾರಪಾಲಕ
ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೇನು ಉಳಿದಿದೆ ಮಣ್ಣು
ಆಲಯ ಬಯಲು ಬಯಲಾಗಿದೆ
ಇದು ನಿನ್ನದೂ ಅಲ್ಲ
ನನ್ನದೂ ಅಲ್ಲ
ಕಾಗೆ ಎಂಜಲು ಮಾಡಿ ಎಸೆದ ಬೀಜ, ಅಂಕುರವೊಡೆದು
ಹಸಿವಾದಾಗ ಕಲ್ಲು ಪಡಕುಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರಿಳಿಸಿ
ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ತಾಗಿದರೂ,
ಇದು ಅದರದ್ದೂ ಅಲ್ಲ
ಹಿಂದಿನವರದ್ದೂ ಅಲ್ಲ
ಮುಂದಿನವರದ್ದೂ ಅಲ್ಲ
ಆದರೂ ಬಿಡಲೊಲ್ಲ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ ಗಾವಿಲ

-ಪ್ರಜ್ಞಾ

Untitled #

Felt like posting some of my old poems here. No, I have not started writing poems since my childhood. Rather, thought of very lately. These poems, if you can call it so, are a sort of conversations held with myself. I have tried to expand the horizons of emotions, have tried to transgress them perhaps. Never ending process...

Untitled #

Impatient he was in his

Blue trousers and white shirt

Leaning back on the grey wall

Humming an old song…

Impatient eyes gazing at the space behind the iron bars

for the familiar face…

Would in vain shut slowly

Falling lashes… whispering lips

His fingers knotted unto hers

Sweating palms… ah!

Promises made and broken

Stampede of emotions

Only fittest (emotions) would survive for their next rendezvous…

The finger tips holding the rose in red

Were losing the grip…and,

Thus ends the dream of a great escapade.

Drop the curtain please

-prajna 

ಹೂತುಹೋದ ಮಾತುಗಳು...

ಹೂತುಹೋದ ಮಾತುಗಳು...

ಎದೆಗೆ ಚೂರಿ ಇಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಅವನ ಅಳಲು...

ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲಿ ಅದುಮಿಟ್ಟ ರಕ್ತದ ಹನಿ

ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಲೇ ಹೋದ ನೋವು

ತಣ್ಣಗೆ ಕೈ –ಕಾಲು -ಮನ

ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದದ್ದು.. ಕಚ್ಚಿದ ತುಟಿಗಳಡಿ ಸಿಕ್ಕುಬಿದ್ದ ನೋವೊಂದೇ

ಎದೆಗೆ ಚೂರಿ ಇಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಅವನ ಅಳಲು...

ತೆರೆದ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದೀಚೆ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದ ಬಿಸಿಲು ಕೋಲಿಗೆ,

ಸೂರಿನಂಚಿಗೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನೀರ ಧಾರೆಗೆ,

ಅಟ್ಟದ ಮೇಲಿನ ಅಜ್ಜನ ಹಳೆಯ ಟ್ರಂಕಿಗೆ,

ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯೂ ತೊಳೆಯದೇ ಗಿಳಿ ಗೂಟಕ್ಕೆ ನೇತು ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ

ಅಜ್ಜಿಯ ಮಡಿ ಸೀರೆಗೆ..ಹೀಗೆ ಇನ್ನೂ ಹಲವಾರು ತಮಾಷಿಗಳಿಗೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದ

ಅವಳ ಹೆಸರು...

ಹೆಸರಿಟ್ಟ ಮರುದಿನವೇ ಅಜ್ಜಿ ತೊಳೆದ ಸೀರೆ ಮಡಿಚಿಟ್ಟಳು

ಅಯ್ಯೋ ಎದೆಗೆ ಚೂರಿ ಇಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಅವನ ಅಳಲು...

ಘಲ್ಲೆನುವ ಗೆಜ್ಜೆ, ಝಲ್ಲೆನುವ ನಗೆ, ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಕಂಪು

ಮಳಲ ದಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ಒದ್ದೆ ಪಾದಗಳ ಹುಡುಗಿ ಬರುವ ಹೊತ್ತು...

ಕಾದ ಕಣ್ಣುಗಳ ಮೇಲೆ ಕನಸನೊತ್ತುವ ಸಮಯ..

ಗಾಯಗಳನ್ನು ಎಣಿಸುತ್ತ ಕೂರಬೇಡ

ಕತೆಯಾಗಬೇಡ ಹುಡುಗಾ...ಅನ್ನಬೇಕಿತ್ತೆ?

ಮತ್ತೆ  ಬರಲಿದೆ ವಸಂತ, ಹೊಸ ಚಿಗುರು ಹೊಸ ತಾನ...ಛೀ 

ಮಾತುಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸತ್ತು ಹೋಗುವುದೇ ಹೀಗೆ 

ಮತ್ತು , ಹೂತ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಜೀವ ಬರುವುದೂ ಹೀಗೆಯೇ..

-ಪ್ರಜ್ಞಾ 

A rainy day it was…

No longer could she hold the lump in her throat
indeed it was a cloudy day...
Throttled the lump from inside...Never knew
that it would slip away like that through
her eyes...
the lump which slipped away like that through her eyes
through her eyes poured out..
gush..wind..shook..and dripped... a drop...tip..tip...
wet eyes..wet earth...
and the whole devastated world before..
So beautiful otherwise.

-prajna