Saturday, November 22, 2014

ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ...

ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ಏನೇನು ಇರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಕೇಳುವಿರಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ನೇರವಾದ ಉತ್ತರ ಬಲು ಕಷ್ಟ.  ಒಂದು ಕವಿತೆ ವಿವಿಧ ಆಯಾಮಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಅರ್ಥ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕವಿಗೇ ನಿಲುಕಿರದ, ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಎಷ್ಟೋ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಕವಿತೆಯೊಳಗೆ ಅಡಗಿರುತ್ತವೆ. ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಅನಂತ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗೂ. ಇದು ಕವಿಯ ಮಾತು. ಹೆಣ್ಣು ಮತ್ತು ಅವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದು ಎಂದರೆ ಏನು ಎಂಬುದರ ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದು, ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಕೆಲವು ಆಯಾಮಗಳನ್ನು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಕವಿತೆ ನಮ್ಮೆದುರು ಇಡುತ್ತಿದೆ. 


ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ
ಕಲ್ಲಾದವಳನ್ನು[1] ಸಚೇತನಗೊಳಿಸುವುದು.
ಶಾಪದಿಂದ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ  ರಕ್ತ
ಕನಸೊಂದರಿಂದ ಬೆಚ್ಚಗಾಗುವವರೆಗೆ
ಅವಳನ್ನು ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಯವರೆಗೆ ರಮಿಸುವುದು

ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ
ಹೊಗೆ ಮಸಿ ಮೆತ್ತಿದ ಅವಳ ದಿನವನ್ನು
ಒಂದು ಸ್ವಚ್ಛಂದ ಬಾನಾಡಿಯನ್ನಾಗಿಸುವುದು.
ಸುರಲೋಕದ ಹೂದೂಳಿಯನ್ನು  ಉಸಿರಾಡುವ... ಬಾನಾಡಿಯನ್ನಾಗಿಸಿ,
ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಅವಳ ದಣಿದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಇರುಳಿನಲ್ಲಿ ವಿರಮಿಸಲೆಂದು
ತಾನೇ ಒಂದು ಹೂವರಳಿದ ಮರವಾಗುವುದು

ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ       
ಚಂಡಮಾರುತವಪ್ಪಳಿಸಿದ ಕಡಲೊಳಗಿನ ಯಾನದಂತೆ.
ದಟ್ಟ ಮೋಡ ಕವಿದ ಬಾನಿನಡಿಯಲ್ಲಿ
ಹೊಸ ಭೂಖಂಡವೊಂದನ್ನು ಅರಸುವ... ಕಡಲ ಯಾನ,     
ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲರಳಿದ
ಕೆಂಪು ಬಾಲ್ಸಮ್ ಹೂವೊಂದನ್ನು
ಕಂಡರಿಯದ ತೀರಕ್ಕೆ ಒಯ್ದು ಅಲ್ಲಿ ನೆಟ್ಟು ಅರಳಿಸುವುದು  

ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ
ನಿಮ್ಮ ಸ್ನಾಯುಗಳ  ಬಿರುಸನ್ನು
ಹೂವಿನ ಎಳಸಿನೊಂದಿಗೆ ಸಾಟಿ ಮಾಡುವುದು. [2]
ನಿಮ್ಮ ಕಾಪು, ಮುಕುಟಗಳನ್ನು ಕಳಚಿಟ್ಟು,
ಬರಿದಾಗಿ, ಇನ್ನೊಂದು ಆಕಾಶದ ಸೀಮೆ ದಾಟುವುದು
ಮತ್ತು, ನಿಮ್ಮ ದೇಹದ ಮಾಂಸಖಂಡಗಳನ್ನು
ಬೇರೊಂದು ಗ್ರಹದ ಗಾಳಿಯ, ನೀರಿನ ಪಾಲಾಗಿಸುವುದು

ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ
ಅವಳ ಹೂತಿಟ್ಟ ಗಾಯಗಳನ್ನು ಕೆದಕಿ ಅದರೊಳಗಿಂದ
ಬೆಳಕಿನ ರೇಖೆಗಿಂತಲೂ ಹರಿತವಾದ ಕತ್ತಿಯೊಂದನ್ನು ಹುಡುಕಿ ತೆಗೆದು
ತದನಂತರ, ನಿಮ್ಮೆದೆಯ ರಕ್ತ ಪೂರ್ತಿ ಬಸಿದು ಹೋಗುವವರೆಗೆ
ಅದರ ಅಲುಗಿನ ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯವನ್ನೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಒರಗುವುದು

ನಾನಿದುವರೆಗೂ ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿಲ್ಲ.


-ಮೂಲ: ಕೆ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದನ್
 ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ: ಪ್ರಜ್ಞಾ
                                                                                                                                                                     




[1]  ಅಹಲ್ಯೆಯನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ [ಈ ಕವಿತೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಅಡಿ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು ಕವಿಗಳದ್ದು]

[2]  ಭೀಮನ ಸೌಗಂಧಿಕಾ ಪುಷ್ಪಹರಣದ ಪ್ರಸಂಗ 

Monday, October 20, 2014

ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ಕವಿತೆ


Photo Courtesy: Wikipedia 

















ಒಂದು ದಿನ ಒಂದು ಬಡಕಲು ಕವಿತೆ
ಗಾಂಧಿಯ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಬಂತು
ಒಮ್ಮೆ ಅವರನ್ನು ನೋಡಬೇಕು ಎಂದು.
ರಾಮನ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ನೂಲು ತೆಗೆಯುತ್ತ
ಕುಳಿತಿದ್ದ ಗಾಂಧಿ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲ
ತಾನು ಭಜನೆಯಲ್ಲವೆಂಬ ಸಂಕೋಚ ಹೊತ್ತು
ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತಿತ್ತು ಕವಿತೆ



ಮೆತ್ತಗೆ ಕೆಮ್ಮಿತ್ತು ಕವಿತೆ ತಡೆಯಲಾಗದೆ
ಗಾಂಧಿ ದನಿ ಬಂದತ್ತ  ನೋಡಿದರು
ನರಕ ಕಂಡ  ಚಶುಮದೊಳಗಿಂದ
ನೂಲು ತೆಗೆದಿದ್ದೀಯಾ ಯಾವತ್ತಾದರೂ?
ಕೇಳಿದರು ಕವಿತೆಯನ್ನ
ತಿಪ್ಪೆ ಗುಡಿಸಿದ್ದೀಯ? ಮಲ ಹೊತ್ತಿದ್ದೀಯಾ?
ನಸುಕಿನಲ್ಲೇ ಎದ್ದು, ಅಡುಗೆ ಒಲೆಗೆ ಕಟ್ಟಿಗೆ ತಳ್ಳಿ,
ಕೆಂಡವೂದಿ, ಎದ್ದ ಹೊಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು-ಮೂಗು ಕೆಂಪಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದುಂಟೋ?
ಯಾವತ್ತಾದರೂ  ಹೊಟ್ಟೆಗಿಲ್ಲದೆ ಕಂಗಾಲಾಗಿದ್ದೆಯಾ?


ಕವಿತೆ ಹೇಳಿತು, ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಅಡವಿಯಲ್ಲಿ
ಶಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬನ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದೆ
ಮೀನುಗಾರನೊಬ್ಬನ ಕೊಪ್ಪಲಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದೆ.
ಆದರೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೆ
ಹಾಡುವುದೊಂದನ್ನು ಬಲ್ಲೆ
ಮೊದಮೊದಲು ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ
ಆವಾಗ ಮೈ-ಕೈ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದೆ;
ಈಗ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತೇನೆ, ಹೊಟ್ಟೆ
ತುಂಬಿದರೆ ತುಂಬೀತು, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇಲ್ಲ.

ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ಗಾಂಧಿ ಹೇಳಿದರು,
ತುಂಟ ಕಿರುನಗುವೊಂದನ್ನು ಸೂಸುತ್ತ,
ಆವಾಗಾವಾಗ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುವ
ಅಭ್ಯಾಸವೊಂದನ್ನ ಬಿಡಬೇಕು ನೀನು!
ಹೊಲ ಗದ್ದೆಗಳಲ್ಲಿ ತಿರುಗಾಡು
ಬೇಸಾಯಗಾರನ ಮಾತಿಗೆ ಕಿವಿ ಕೊಡು


ಅಲ್ಲಿಂದೆದ್ದು ಹೊರಟ ಕವಿತೆ
ಮುಂಗಾರಿಗೆ ಮುನ್ನ ಒಂದು ಧಾನ್ಯವಾಗಿ
ಉಳುವವನನ್ನು ಎದುರು ನೋಡುತ್ತ
ಕಾದು ಕೂತಿತ್ತು ಹೊಲದೊಳಗೆ
ಬಿದ್ದ ಹೊಸ ಮಳೆಗೆ ಗದ್ದೆ ಹೂಡಿ
ಹಸಿ ಮಣ್ಣ ಸಡಿಲಿಸಿ ಹದಗೊಳಿಸುವ ಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ


-[೧೯೯೩
-ಕೆ. ಸಚ್ಚಿದಾನಂದನ್  
-Translation of K. Satchidanandan's poem 'Gandi and Poetry'

ಕೆ. ಸಚ್ಚಿದಾನಂದನ್ ಮಲಯಾಳಂನ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕವಿ. 1946 ರಲ್ಲಿ ತ್ರಿಸೂರಿನ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಇವರು ಆಂಗ್ಲ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ  ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವಿ  ಮತ್ತು ಆನಂತರದಲ್ಲಿ ಪಿ. ಎಚ್. ಡಿ ಪದವಿಯನ್ನು ಕೂಡ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ನವ್ಯ ಶೈಲಿಯ ಇವರ ಕವಿತೆಗಳು ವಿಶ್ವದ ಅನೇಕ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಅನುವಾದಗೊಂಡಿವೆ. ಇವರು Indian Literature ಎನ್ನುವ ಜರ್ನಲ್ಲಿನ ಸಂಪಾದಕರಾಗಿ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕೇಂದ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕೆಡೆಮಿಯ ಸೆಕ್ರೆಟರಿಯೂ ಆಗಿದ್ದವರು.

ಇವರ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಇಟಾಲಿಯನ್ ಭಾಷೆಗೆ ಅನುವಾದಿಸಿದ ಕಾರ್ಲೊ ಸಾವಿನಿ ಎಂಬ ಲೇಖಕರು ಗುರುತಿಸುವಂತೆ ಇವರ ಕವಿತೆಗಳು ನವ್ಯ ಶೈಲಿಯವು. ತಮ್ಮ ಗ್ರಹಿಕೆಗೆ ಬಂದ ಅನುಭವವನ್ನು ಕಾವ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಡುವಾಗ ಕಾಳಜಿ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಆಯ್ದ ಸರಳ ಪರಿಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ.  ಕವಿತೆಗಳ ಮೂಲಕ ತನ್ನೊಂದಿಗೂ ಮತ್ತು ಓದುಗನೊಂದಿಗೂ ಒಂದು “non-rhetorical” ಸಂವಾದ ನಡೆಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಸಮೃದ್ಧ ರೂಪಕಗಳು, ಮೋಡಿ ಮಾಡುವ ಪದ ಲಾಲಿತ್ಯ, ಮತ್ತು ವಿಡಂಬನೆ ಇವರ ಕವಿತೆಗಳ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಇಟಲಿಯ ಲೇಖಕ. ಅದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಅವರ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಥನವೊಂದು .ಅಡಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ. ಹಿಂದುಸ್ತಾನಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವ ನಮ್ಮ ನಲ್ಮೆಯ ಕವಿ ಗುಲ್ಜಾರ್ ಕವಿತೆಗಳ ಹಾಗೆ. ಓದುಗ ಸಂವಾದ ನಡೆಸುವುದೊಂದೇ ಅಲ್ಲ, ಪೂರ್ತಿ ಬಿಚ್ಚಲಾಗದ ಕತಯೊಂದರ ಸನ್ನಿವೇಶದೊಳಗೆ ಮೂಕ ಸಾಕ್ಷಿಯೂ ಆಗಿರುತ್ತಾನೆ.

ಇದುವರೆಗೂ ಇವರ ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ಕವಿತಾ ಸಂಕಲನಗಳು ಹೊರಬಂದಿವೆ. ಹೆಚ್ಚಿನವು ಮಲಯಾಳಂನವುಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ಕವಿಯೇ ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ತರ್ಜುಮೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಕೇರಳ ರಾಜ್ಯದ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳಲ್ಲದೇ ಅನೇಕ ಅಂತರ್ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳೂ ಇವರಿಗೆ ದಕ್ಕಿವೆ. ಕಳೆದ ವರ್ಷ (2013) ಕುಪ್ಪಳಿಯ ರಾಷ್ಟ್ರಕವಿ ಕುವೆಂಪು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾನದಿಂದ ಕೊಡಲಾಗುವ ಮೊದಲ ಕುವೆಂಪು ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಇವರಿಗೆ ಸಂದಿದೆ.

ಕಾವ್ಯವೆಂಬುದು ಅವರಿಗೆ ಬರಿಯ ಶಬ್ಧಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಡುವ ಆಟವಲ್ಲ. ಅದು ಅವ್ಯಕ್ತದ ಕಡಲೊಳಗಿಂದ ಆವಿರ್ಭಾವವಾಗುತ್ತದೆ, ತಡೆಯಲಾಗದ ತವಕವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸುವ ಯತ್ನ. ಹೆಸರಿಲ್ಲದ್ದಕ್ಕೆ ಹೆಸರಿಡುವ ತವಕ, ದನಿಯಿಲ್ಲದ್ದಕ್ಕೆ ದನಿಯಾಗುವ ತವಕ. ಹಾಗೆಂದು ಸ್ವತಃ ಕವಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ನನಗೆ ಮಲಯಾಳಂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ! ಅವರ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ (ಮಲಯಾಳಂ ನಿಂದ ಅವರೇ ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ತಂದ) ಕವನಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಓದಬಲ್ಲೆ. ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತೆ ವಿನಃ ಓದುವ ಅವಕಾಶ ಇದುವರೆಗೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿಯ ಪುಸ್ತಕ ಮಳಿಗೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ ಕಂಡ ಅವರ ಕವನ ಸಂಕಲನವೊಂದನ್ನು ಸುಮ್ಮನೆ ತಿರುವಿದಾಗ ಮೊದಲು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದದ್ದು ಅವರ Granny ಕವಿತೆ. ಅದನ್ನ ಓದಿದವಳು ತಲೆ ಕೆಟ್ಟು ಆ ಪುಸ್ತಕವನ್ನ ಮನೆಗೆ ತಂದೆ. ಇದೇ ಬ್ಲಾಗಿನ ’ಸಚ್ಚಿದಾನಂದನ್ ಕವಿತೆಗಳು’ ಎಂಬ ಪೋಸ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅದರ ಅನುವಾದ ಕೂಡ ಇದೆ. ಅವರ ಕಾವ್ಯ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟಿಷ್ಟೇ ಪ್ರವೇಶ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಇವರ ಕವಿತೆಗಳು ಈಗಾಗಲೇ ಕನ್ನಡದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಅನುವಾದಗೊಂಡಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಅದರ ಅರಿವಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ,   ಈ ಔರಂಗಾಬಾದ್ ಎಂಬ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಕೈಗೆಟುಕಿದಷ್ಟೇ ಆಕಾಶ! ಹಾಗಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಈಗಾಗಲೇ ಗೊತ್ತಿರುವುದೇನನ್ನೋ ಆಗಷ್ಟೇ ನಡೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದ ಮಗುವಿನ ಉತ್ಸುಕತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೆದುರು ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡೆಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನಿಮಗನ್ನಿಸಿದರೆ ಕ್ಷಮೆ ಇರಲಿ.

ಖುಷಿಯ ಸಮಾಚಾರವೆಂದರೆ ಕೆ. ಸಚ್ಚಿದಾನಂದನ್ ತಮ್ಮ ಕವಿತೆಗಳ ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಪರವಾನಿಗೆ ಇತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತು ಆ ಅನುವಾದಿತ ಕವಿತೆಗಳನ್ನ ನಾನು ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಸಮ್ಮತಿ ಸೂಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಅನಂತ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. ಮೂಲ ಕವಿಯ ಆಶಯಕ್ಕೆ ಚ್ಯುತಿ ಬರದೇ ಇರುವ ಹಾಗೆ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತರುವುದು ಗುರುತರ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೆಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಎಡವಿದೆ ಎಂದನ್ನಿಸಿದರೆ ತಿದ್ದಲು ನೀವಿದ್ದೀರಲ್ಲವೆ?

-ಪ್ರಜ್ಞಾ  



Wednesday, October 8, 2014

ಎಲ್ಲ ನೆನಪಾದವನ ಕತೆ


ಆಗಷ್ಟೇ ಹರೆಯ ಹುಟ್ಟಿದ ಹುವಾತ್ಸೇ ಗೆ
ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮೆಲೆ ಮರೆವಿನ ರೋಗ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡಿತು.
ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಕೂರಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತಿದ್ದ
ಬೀದಿಯ ಮೇಲೆ ನಡೆಯಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತಿದ್ದ
ಊಟ-ತಿಂಡಿ ಮರೆತ, ಉಡುಗೆ-ತೊಡುಗೆ ಮತ್ತು ನಿದ್ದೆಯನ್ನೂ ಸಹ
ಹಗಲು ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯನ್ನೂ, ಆಮೇಲೆ ನೆಂಟರಿಷ್ಟರನ್ನೂ ಮರೆತಾದ ಬಳಿಕ
ಒಂದು ದಿನ, ತನ್ನ ಹೆಸರನ್ನೂ ಮರೆತ.

ಹೀಗೇ,,,ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಏನೋ ಒಂದು ಆಗಿದ್ದ ಹುವಾತ್ಸೆ ಈಗ ಏನೂ ಅಲ್ಲದವನಾದ
ಹಕೀಮರನ್ನು ಕರೆಯಿಸಿದರು, ಮಾಂತ್ರಿಕರನ್ನು ಕರೆಯಿಸಿದರು
ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಮಹಾಗುರು ಮೆನ್ಶಿಯಸ್ ನ ಸಲಹೆಯ ಮೇರೆಗೆ
ಉಪವಾಸ ಕೆಡವಿದರು ಅವನನ್ನ
ಮೂರು ಹಗಲು ಮೂರು ಇರುಳು
ಆಗ ಇವನಿಗೆ ಊಟ-ತಿಂಡಿಯ ನೆನಪಾಯಿತು
ಕೊರೆವ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಹಿಮದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿದರು
ಇವನಿಗೆ ಉಡುಗೆ-ತೊಡುಗೆಯ ಖಯಾಲು ಬಂತು.

ನಂತರ, ಅವನನ್ನ ವರ್ತಮಾನದಲ್ಲಿಟ್ಟರು
ಗತದ ನೆನಪು ಬಂತು
ಗತದೊಳಗಿಟ್ಟರು, ಅವನು ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡ
ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಎಲ್ಲವೂ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು.
ಹಾಗೆ ಎದ್ದವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ರೋಷ
ಮೆನ್ಶಿಯಸ್ ನ ಎದುರು ಕಿರುಚಿದ
ಏನೂ ಅಲ್ಲದವನಾದಾಗ ನಾನು ತುಪ್ಪಳದಷ್ಟು ಹಗುರವಾಗಿದ್ದೆ
ಮರೆವು ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅಂಕೆಯಿಲ್ಲದ, ಬಿಂದಾಸ್ ಬದುಕು.
ಈಗ ನೀವು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿದಿರಿ
ನನ್ನೆಲ್ಲ ಹೊರೆಯನ್ನು, ಹಿಂದಾಗಿದ್ದನ್ನೂ
ಈಗ ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಾಕುಲ ಮತ್ತು ಒಂಟಿ ಪಿಶಾಚಿ
ವ್ಯಾಕುಲತೆ ಮತ್ತು ಒಂಟಿತನ ಇವೆರಡೂ ನನ್ನ
ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಆವರಣವನ್ನೇ ಮುರಿಯುತ್ತಿವೆ
ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊ ನನ್ನ ನೆನಪನ್ನು, ನನಗದು ಬೇಡ”
ಮರುಗಿದ ಮೆನ್ಶಿಯಸ್ ಕೂಡ.
ಆದರೆ ಹುವಾತ್ಸೆಯ ಮರೆವನ್ನು ಹಿಂತಿರುಗಿಸಲಾರ.
ಹೀಗೆನಾವು ಮನುಜರು ಹುವಾತ್ಸೆಯ ವಂಶಜರು
ನೆನಪಿನ ಶಾಪ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿನ ಹೊರೆ
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೊಂದು ಆಗಿರಬೇಕು ನಾವೆಲ್ಲ.



-  ಕೆ. ಸಚ್ಚಿದಾನಂದನ್ (ಮೂಲ) 
   ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಪ್ರಜ್ಞಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿ 

The Man who remembered everything' from the collection  "While I write" 

[ಮೂಲ ಮಲಯಾಳಂ. ಮಲಯಾಳಂ ನಿಂದ ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗೆ ಸ್ವತಃ ಕವಿಯೇ ತರ್ಜುಮೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದು ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ಬಂದ ಅವರ ಕವಿತೆಗಳನ್ನ] 




Tuesday, October 7, 2014

ಸಚ್ಚಿದಾನಂದನ್ ಕವಿತೆಗಳು



1. ಸ್ಥಾನ ಪಲ್ಲಟ 



ಒಂದರೆಗಳಿಗೆ...
ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಈವರೆಗೆ ಮರೆತು
ಎಲ್ಲೋ ಇಟ್ಟ ವಸ್ತುಗಳೆಲ್ಲ
ಒಂದೊಂದಾಗಿ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿವೆ

ಮಾವಿನ ತೋಪಿನ ಒಣ ತರಗೆಲೆಗಳ ಒಳಗೆ
ಮರೆತಿಟ್ಟ ನಯ ಹೊಳಪಿನ ಗೋಲಿಗಳು
ಮಳೆ ಬರದೇ ಇದ್ದ ಒಂದು ದಿನ
ಅಪ್ಪಣ್ಣನ ಕ್ಷೌರದಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ ಕೊಡೆ
ಶಾಲೆಯಿಂದ ಬರುವಾಗ ಗೇರು ಮರ ಹತ್ತಲು ಹೋಗಿ
ಕಿಸೆಯಿಂದ ಜಾರಿ ಬಿದ್ದ ಪೆನ್ನು
ರಿಗಾದ ಹೊಟೆಲ್ಲಿನ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲೇ
ಉಳಿದು ಹೋದ ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಶರಟು
ಓದಲಿಕ್ಕೆಂದು ಇಸಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ
ಮರಳಿ ಕೊಡದೇ ಇದ್ದ ಎಷ್ಟೋ ಪುಸ್ತಕಗಳು
ಮರಳಿ ಪಡೆಯದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಸಾಲ, ಒಂದಿಷ್ಟು ಪ್ರೇಮ...
ಮರೆಗುಳಿತನವೊಂದೇ ಇನ್ನೂವರೆಗೆ ನನ್ನ ಕೈಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ

ಪ್ರೇಮದಲ್ಲಿ  ಹೃದಯ ಸ್ಥಾನ ಪಲ್ಲಟಗೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ
ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ರೂಪಕಗಳು ಸ್ಥಾನ ಪಲ್ಲಟಗೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೂ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ

ಆಮೇಲೆ, ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನ ನೋಡುತ್ತ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ
ಆಕಾಶ ಅವುಗಳನ್ನ ಎಲ್ಲೋ ಮರೆತಿಟ್ಟಿದೆ
ಹಾಗೆಯೇ ಮೋಡಗಳು ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲನ್ನ
ಎಲ್ಲೋ ಇಟ್ಟು ಮರೆತು ಹೋಗಿವೆ ಎಂದು
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅನುಮಾನವಾಗುತ್ತಿದೆ
ನಾವಿರುವ ಈ ಭೂಮಿಯನ್ನೂ ದೇವರು ಮರೆತಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಇಲ್ಲಿ
ಒಂದು ವೇಳೆ ಅವನಿಗೆ ನೆನಪಾದರೆ
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮರಳಿ ಒಯ್ಯುತ್ತಾನೆ
ಮೊದಲು ಕಾಡುಗಳನ್ನ, ಆಮೇಲೆ  ನದಿಗಳನ್ನ,  ಮತ್ತೂ ಆಮೇಲೆ ನಮ್ಮನ್ನ.




2. ನನ್ನಜ್ಜಿ


ನನ್ನಜ್ಜಿಗೆ ತಲೆ ಕೆಟ್ಟಿತ್ತು.
ಅವಳ ಹುಚ್ಚು ದಿನೇ ದಿನೇ ಬೆಳೆದು, ಹಣ್ಣಾಗಿ, ಸಾವಾದಾಗ,
ನನ್ನ ಮಾವ, ಮಹಾ ಜಿಪುಣ, 
ಅವಳನ್ನ ಹುಲ್ಲೊಳಗೆ ಸುತ್ತಿ
ನಮ್ಮ ಸ್ಟೋರ್ ರೂಮಿನೊಳಗಿಟ್ಟ.
ನನ್ನಜ್ಜಿ ಅಲ್ಲೇ ಒಣಗಿ, ಬಿರಿದು,
ಅವಳ ಬೀಜಗಳು ಕಿಟಕಿಯಿಂದಾಚೆ ಹಾರಿ ಹೋದವು. 
ಸೂರ್ಯ ಬಂದ ಆಮೇಲೆ ಮಳೆ 
ಅದರೊಳಗೊಂದು ಬೀಜ ಸಸಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದು
ಅದರ ಬಯಕೆಯ ತಂತು ನನ್ನನ್ನ ಹುಟ್ಟಿಸಿತು.
ಅಂಥಾ ನಾನು
ಚಿನ್ನದ ಹಲ್ಲಿನ ಮಂಗಗಳ ಬಗ್ಗಲ್ಲದೇ
ಇನ್ನಾವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲಾದೀತು?!


-ಸಚ್ಚಿದಾನಂದನ್ (ಮೂಲ) 
ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಪ್ರಜ್ಞಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿ 



Tuesday, July 29, 2014

ಜಾಲಿ ಕಂಟಿಯ ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಸಂಗ!




ಮಳೆಗಾಲದ ಒಂದು ದಿನ.

ಜನ ನಿಬಿಡ ರಸ್ತೆಯೊಂದರ ಬದಿಗೆ ನಿರರ್ಥಕವಾಗಿ
ಬೆಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಜಾಲಿ ಕಂಟಿಯ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಪುಳಕ! 
ಹತ್ತಿರ ಬಂದವರನ್ನೆಲ್ಲ ಓಡಿಸುವ 
ಕತ್ತಿಯಲುಗಿನ ಮುಳ್ಳು, ಮುಳ್ಳ ತುದಿಯೆಲ್ಲ ನಂಜು,
ಅಂದು ನಂಜಿನ ಪಸೆಯಾರಿ ಮುಳ್ಳ ತುದಿಗೆ ಜೇನು ಒಸರಿತ್ತು! 

ಕಂಟಿಯ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲೇ ಮುಳ್ಳುಗಳ ಸಂದಿಯಲ್ಲೆ 
ತನ್ನ ತುಪ್ಪಳದ ಮೈಯ್ಯ ನೀರ ಕೊಡವುತ್ತ 
ಕೂತಿದ್ದ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿಗೆ ಗೂಡ ಚಿಂತೆ
ಆದರೇನಂತೆ, ಅದರ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಪಾದ ತನ್ನನಪ್ಪಿದ ಪರಿ...
ಅದರ ರೆಕ್ಕೆಯೊದರುವ ಚಂದ...
ರೊಯ್ಯ ರೊಯ್ಯನೇ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿದ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ
ತನ್ನ ತೋಳ ಮೇಲೆ ಅದು ಉಯ್ಯಾಲೆಯಾಡಿದ ಪರಿ...ಗೆ
ಜಾಲಿ ಕೋಟೆಯ ಕಲ್ಲೊಂದು ಸಡಿಲಗೊಂಡಿತ್ತು.

ಸಡಿಲಗೊಂಡ ಕಲ್ಲ ಪೊಟರೆಯೊಳಗೊಂದು
ಮಲ್ಲಿಗೆ ಪಾದದ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ ಗೂಡು! 


-ಪ್ರಜ್ಞಾ 

Saturday, April 26, 2014

ಗುಲ್ಜಾರ್ ಅವರ ಮತ್ತೆರಡು ಕವಿತೆಗಳು

ಸನ್ ಸೆಟ್ ಪಾಯಿಂಟ್ 

ಬಾ ಮುಳುಗಿ ನೋಡೋಣ
ಒಂದು-ಎರಡು...
ಚಂದ್ರನ ಮೇಲಿಂದ ಜಿಗಿಯೋಣ

ನಯನಗಳ ನಾವೆಯಲ್ಲಿ
ಕಳೆಯೋಣ   ರಾತ್ರಿ 
ಹರಿವ ತೊರೆಯ ಮೇಲೆ
ಹಾಸೋಣ ನಿದ್ದೆ
ನಡಿಯೇ ಮುಳುಗೋಣ...

ಬಾ ಮುಳುಗಿ ನೋಡೋಣ
ಒಂದು-ಎರಡು....
ಚಂದ್ರನ ಮೇಲಿಂದ ಜಿಗಿಯೋಣ

ನಡೀ  ಈ ನದಿಯನ್ನ ಕಟ್ಟಿಕೋ ನಿನ್ನ ಕಾಲುಗಳಲ್ಲಿ
ಹೋಗೋಣ   ಸಾಗರ ಸಂಗಮಕ್ಕೆ
ನಡೀ  ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ರಂಗನ್ನ ಹೊದ್ದುಕೋ ಮೈ ಮೇಲೆ
ಗುನುಗುತ್ತ ಬುದ್ಧಂ ಶರಣಂ

ಬಾ ಮುಳುಗಿ ನೋಡೋಣ
ಒಂದು-ಎರಡು....
ಚಂದ್ರನ ಮೇಲಿಂದ ಜಿಗಿಯೋಣ

ಎಲ್ಲಾರೂ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನೇ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಏನು ಬಂತು?
ಇಲ್ಲಿವರೆಗೆ ಆಗದ್ದನ್ನ ಮಾಡಬೇಕಪ್ಪ!
ಯಾವುದು ಆಗಿಲ್ಲವೋ ಅದನ್ನ
ನಡೀ ಹಾಗಿದ್ರೆ... ಹಾರೋಣ

ನಡೀ ಈ ತಾರೆಗಳನ್ನ ತುಂಬಿಕೋ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ
ಸಾಗೋಣ   ಬೆಳಕ ಬೀರುತ್ತ  
ನಡೀ ಸುತ್ತಿಕೋ ಈ ಮೋಡಗಳ ಮಫ್ಲರ್
ಸಾಗೋಣ  ಮಳೆಯ ಸುರಿಸುತ್ತ 

ನಡಿಯೇ ಮುಳುಗೋಣ...
(ಪ್ರೇಮದ ನದಿಯೊಳಗೆ)

[ಒಂದೇ ಕಾವ್ಯ ವಸ್ತುವನ್ನ ಎರಡು ಮೂರು ಮಗ್ಗುಲಿನಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಗುಲ್ಜಾರ್. ಅದು ಬಹುಶಃ ಅವರ ಮೂಡನ್ನ ಅವಲಂಬಿಸಿಯೋ ಅಥವಾ ಸಾಂದರ್ಭಿಕವೋ   ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ."ಗಿರಾದೋ ಪರದೋ  ದಾಸ್ತಾನ್ ಖಾಲಿ ಹೋಗಯಾ" ಅಂತ ಶುರುವಾಗುವ ಹಾಡೊಂದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವೆನಿಸುವ "ಅಭೀ ನ ಪರದಾ ಗಿರಾವೊ ಠೆಹರೋ...ದಾಸ್ತಾನ್ ಔರ್ ಭೀ ಹೈ" ಹಾಡೂ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ!  ಕವಿಯ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕ್ಷಿತಿಜಕ್ಕೆ ಆದಿ ಅಂತ್ಯಗಳಿವೆಯೇ?!]






ಈ ಆಟ ನಿರರ್ಥಕವಲ್ಲವೆ? 

ಈ ಆಟ ಕೊನೆಗೂ ಯಾಕಾಗಿ?
ಮನಸ್ಸು ಕಗ್ಗಂಟಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆ?
ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಆಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ
ಆಡಿದ್ದೇವೆ ಆಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇವೆ
ಕೊನೆಗೂ ಆದದ್ದೇನು? ಎಲ್ಲ ಒಂದೇ  ತರ
ಕೊನೆಗೂ ಉಳಿಯೋದೇನು? ಏನು ಸಾಧಿಸ್ತೀವಿ?
ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ  ಕತ್ತಲೊಳಗೆ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು
ತಡಕಾಡುತ್ತ ಉಳಿವುದೇ ಪ್ರೇಮಾನಾ?
ಕೊನೆಗೂ ಯಾಕಾಗಿ?

ಒಂದು ಕತೆ ಇದೆ. ಕೇಳ್ತೀರಾ?

ಎರಡು ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಕತೆ
ಇಬ್ರೂ ಚಂದ ಇದ್ರು ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ
ಪುಟಿಯುವ ಯೌವ್ವನ
ಬುದ್ದಿವಂತರು
ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಅಂಕೆಯಿಲ್ಲದೇ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಿದ್ರು
ಜನ್ಮ-ಜನ್ಮಾಂತರಗಳಲ್ಲೂ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಕೈ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ಪಣ
ಆದ್ರೆ ಇಬ್ರೂ ಬೇರೆಯಾದ್ರು
ಅವನು ಸೈನ್ಯ ಸೇರಿದ ಮರಳಿ ಬರಲಿಲ್ಲ
ನಾಪತ್ತೆಯಾಗಿಬಿಟ್ಟ.
ಜನ  ಅಂದ್ರು ಸತ್ತೋದ ಅಂತ
ಆದ್ರೆ ಅವಳಿಗೆ ಅಚಲ ವಿಶ್ವಾಸ ಬಂದೇ ಬರ‍್ತಾನೆ
ಬರ‍್ತಾನೆ ನೋಡ್ತಾ ಇರಿ ಅಂತ
ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ವರೆಗೆ
ನಿಯತ್ತಿನಿಂದ ಕಾದಳು
ಅಂತೂ ಒಂದು ದಿನ ಪ್ರಿಯತಮನ ಸಂದೇಶ ಸಿಕ್ಕಿತು
’ನಾನು ಮರಳಿದ್ದೇನೆ. ಶಿವನ ಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಗು’
ಇವಳಿಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ. ನೋಡಿದ್ರಾ ನಾ ಹೇಳಿರಲಿಲ್ವಾ!
ಇವಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದ್ಲು. ಒಬ್ಬ ಕೂತಿದ್ದ ಅಲ್ಲಿ
ಪ್ರೇಮಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ
ಯಾರೋ ಕೂತಿದ್ರು
ಮುದುಕ ಅಂದ್ರೆ ಮುದುಕ
ಬೊಚ್ಚು ಬಾಯಿ ಬೊಕ್ಕ ತಲೆ
ಕೊಳಕಾದ ಕಣ್ಣುಗಳು
ಇವಳು ಗೊಣಗಿಕೊಂಡಳು
ಯಾರೋ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಿತಾಪತಿ ಮಾಡಿರಬೇಕು
ಬೇಸರದಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋದಳು
ಅಲ್ಲಿ, ಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗಾಗಿ ಕಾದೂ ಕಾದೂ ಅವನಿಗೂ ಸುಸ್ತಾಯ್ತು
ಯಾರೂ ಬರಲಿಲ್ಲ
ಹಕ್ಕಿ-ಪಿಕ್ಕಿಗಳೂ ಸಹಾ
ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಮುದುಕಿ ಬಂದಿತ್ತು
ಬಿದ್ದೋಗಿರೋ ಸೊಂಟ ಹಿಡಕೊಂಡು
ಕೂದಲು ಸಿಕ್ಕು ಸಿಕ್ಕು
ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಪೊರೆ
ಗುಡಿಯೊಳಕೆ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದ್ಲು
ಏನೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ಗೊಣಗಿದ್ಲು
ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಮಾತಾಡ್ತಾ  ಹೊರಟೋದ್ಲು
ನಿರಾಶೆಯಾಯ್ತು ಇವನಿಗೆ ಪಾಪ
ಅಂದ...ಅವಳು ನನಗಾಗಿ ಕಾಯಲೇ ಇಲ್ಲ
ಮತ್ತೊಂದು ಮದುವೆಯಾಗಿ ನನ್ನ ಮರತೇ ಬಿಟ್ಲು
ಸಂದೇಶ ಕಳಿಸಿದ್ದೆ. ಆದ್ರೂ ಭೇಟಿ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲ...

ಯಾಕಾಗಿ? ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಯಾಕಾಗಿ?


[ಈ ಹಾಡಿನ ಲಿರಿಕ್ಸ ಆಡಿಯೋ ಕೇಳಿ ಅನುವಾದಿಸಿದೆ. ಒಂದೆರಡು ಕಡೆ ಅವರ ಉಚ್ಛಾರ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದೇ...ನನ್ನ ಭಾವಕ್ಕೆ ಅದು ಹೇಗನ್ನಿಸಿತೋ ಹಾಗೆ ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದೇನೆ.  ಇದು ಯೂ-ಟ್ಯೂಬಿನಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿದೆ. "ಯೇ ಖೇಲ್ ಆಖಿರ್ ಕಿಸ್ ಲಿಯೆ"]